شعائر در دایره شرع

بارها از زبان افرادی که در نبرد (جهاد) مسلحانه شرکت کرده اند شنیده ایم که در میدان مبارزه باید دل از همه چیز برید. مبارزی که دلش پیش خانواده و زن و بچه باشد همیشه دو دل است و مبازر حقیقی یک دل است. یک دل دارد و آن هم در میدان مبارزه است. وقتی که این حرف را بپذیریم زن و زندگی می شود پابند، پابندی که چه در جهاد و چه در هرجای دیگری که نیازمند شجاعت است انسان را زمین گیر می کند. اگر شرکت در جهاد مسلحانه یک فضیلت و تشکیل زندگی مشترک نیز یک فضیلت دینی باشد، بر اساس دیدگاهی که گفته شد، این دو فضیلت در مقابل یکدیگر قرار می گیرند.   اما من در زندگی شخصی ام متوجه شدم اصلا اینطور نیست. اتفاقا هرچه دل در گرو خانواده و زندگی داشته باشی پایت قرص تر می شود. مگر می شود کسی عاشق همسرش باشد و بداند که یک لحظه خوش بودن با همسر چه قدر شیرین است اما در خانه بنشیند و تحمل کند که خطری این خوشی را تهدید کند؟؟؟؟ مگر می شود کسی فرزند داشته باشد و بداند که پدر و مادر چه قدر فرزندشان را دوست دارند و ببیند در همین نزدیکی مردمی هر روز باید بین تیر و خمپاره و بچه هایشان سپر شوند تا شاید این بچه طلوع فردا را ببیند و شعائر در دایره شرع...

p.p1 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; text-align: right; font: 11.0px 'B Nazanin'; -webkit-text-stroke: #000000} p.p2 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; text-align: right; font: 11.0px 'B Nazanin'; -webkit-text-stroke: #000000; min-height: 11.0px} span.s1 {font-keing: none} به قدرت رسیدن دولت هاشمی در سال ۶۸، آغاز دوره ای جدید در عرصه سیاست خارجی ایران بود. تقریبا از دولت اول آقای هاشمی تا سال ۸۴ برای ۱۶ سال سیاست خارجی ایران در منطقه مبتنی بر عدم مداخله در امور همسایگان و رعایت یک توافق غیررسمی در تقسیم بندی منطقه بود. بر مبنای این تقسیم بندی ایران جهان عرب را عربستان سپرده بود و سعی در تغییر حاکمان و نفوذ گسترده در این کشورها نمی کرد. اگر از سیب عراق که به دست آمریکایی در دامان ایران افتاد بگذریم، در این دوران، ایران در دیگر کشورهای عربی حرکت تحریک آمیزی علیه کشور های عرب منطقه انجام نداد. در دوران آقای خاتمی نیز همین سیاست در پیش گرفته شد.    با آمدن دولت آقای احمدی نژاد کنش تهاجمی رویکرد سیاست خارجی ایران شد. این تهاجمی عمل کردن نه تنها در قضیه هسته ای به خوبی دیده می شد که در سی شعائر در دایره شرع...

بسیار رایج است که کسی برای عقد قراداد تجاری نزد مشاور حقوقی برود و از او مشورت بگیرد که چطور منافع خود را تامین نموده و ریسک خود را به حداقل برساند. همچینین رایج است افرادی که به عنوان خوانده/خواهان و یا شاکی/مشتکی عنه در یک پرونده قضایی درگیر میشوند، به سراغ وکیل رفته و از او برای حفظ منافع خود استمداد کنند. اما چندقتی است که موضوعی ذهن نگارنده را به خود مشغول کرده و آن راه اندازی کلینیک های ارتکاب جرم است. فرض کنید کسی عزم خود را جزم کرده که کاری انجام دهد که دارای عنوان مجرمانه است. این شخص می تواند با مراجعه به کلینیکهای ارتکاب جرم از مشاور کمک بگیرد. به عنوان مثال میتواند از مشاور خود کمک بگیرد که: 1-کار مورد نظر خود را به نحوی انجام دهد که دارای عنوان مجرمانه نباشد. خیلی از اوقات با رعایت یک سری ریزه کاری ها میتوان رفتار کیفری را به رفتار حقوقی تغییر داد. 2- پس از دستگیری با رعایت برخی نکات در مرحله بازپرسی و دادگاه، تا جایی که ممکن است آسیبهای وارد به خود را کاهش دهند و متحمل کمترین میزان مجازات شود.  مجرمین با آموزشهای پیشینی برای رفتار در دادسرا و دادگاه، میتوانند تا حد زیادی شعائر در دایره شرع...

مردم همیشه دست به جیب یا  همینطور که داری می میری بگو سیب!   نشسته ام توی صندوق و دارم با پس دادن دویست تومانی سکه ای و پانصدی و هزاری به مردم کارشان را راه می اندازم و هر چند دقیقه یکبار هم با خاکساری تقاضایم در رعایت صف را برایشان تکرار می کنم که یک پیرمرد با شنیدن مبلغ هزینه اش شروع می کند به خودزنی. هزینه اش خیلی نیست و اگر خلوت تر بود می شد وقت بگذارم برای معرفی اش به مددکاری ولی تصمیم حرفه ای من این است که توی این شلوغی کار دیگران را انجام بدهم و مداخله ای نکنم. دارم توی دلم از خدا می خواهم که یک جوانمردی پیدا شود و دست کند توی جیبش و پول این بنده خدا را حساب کند که در لحظه می بینم دست چند نفر باهم میرود توی جیب، نفس راحت را میدهم توی سینه و تا میخواهم بیرون بدهم اش می بینم دست ها با موبایلها بیرون می آید. همه شروع میکنند به فیلم برداری از ضجه مویه های پیرمرد و نفس توی سینه من حبس می شود. به گمانم کشته شدن دختری جلوی چشم چندین نفر ناظر بدون واکنش، در دهه هفتاد میلادی بود که باعث تولد علمی به اسم روانشناسی اجتماعی شد. و باز فکر کنم که بعد از چهل سالی که جهان غرب هزاران هزار نسخه ی شعائر در دایره شرع...

اگرچه بیماری های مردم را درمان می کنند اما دوست ندارند به آنها دکتر یا پزشک گفته شود. عنوان حکیم را ترجیح می دهند و با اینکه در قرن ۲۱ زندگی می کنند سعی می کنند مانند حکیمان سالهای دور به درمان مردم بپردازند. این حکیمان جدید که مدعی درمان بیماری ها با استفاده از طب سنتی هستند، اتفاقا این روزها بازار گرمی هم دارند. بازاری که هر روز شلوغ تر هم می شود. آنچه که به عنوان طب سنتی شناخته می شود در واقع ترکیبی است از طب قدیم ایرانی که کاملا متاثر از طب یونانی (مزاج های چهارگانه) بوده و در آثار ابن سینا و رازی و ... ثبت شده است و همچنین دانش مردمان محلی از خواص دارویی گیاهانی که در اقلیم آنها وجود دارد. البته طب سنتی امروز به شکل دیگری هم عرضه می شود که به آن طب اسلامی یا طب امام صادق گفته می شود. در این قسم جدید علاوه بر موادی که به آنها اشاره شد با سیلی از روایات در خصوص خواص خوراکی ها و نحوه درمان بیماری ها روبرو هستیم. برخلاف این روزها که مردم اشتیاق عجیبی به روش های درمان سنتی دارند در سالهای نه چندان دور مراجعه به عطاری ها کار عوامانه ای بود و حتی نوعی خرافه گرایی محسوب می شد. اما واقعا ا شعائر در دایره شرع...

با یک شرکتی مراودات تجاری داریم که کارشان واردات است. شرکت برای دو برادر است که از هرکس بپرسی، اولین ویژگی آنها را دیانت و پایبندی به شریعت بیان می کند. مثلا کارمندهایشان را از بین افراد متشرع انتخاب میکنند، تمام ایام شهادات ائمه (خواه تعطیل رسمی باشد خواه نباشد) شرکتشان تعطیل است، در تمام محرم و صفر در دفترشان هیچگونه شیرینی و شکلاتی ندارند و برخی دیگر از نمودهای دینداری.   اینها که تماما می تواند ظواهر باشد و شاید کسی که از بیرون نگاه کند، این کارها را ریاکاری بداند. اما ویژگی مهم دیگر این دو برادر این است که به هیچ وجه من الوجوه  از دیگران دیرکرد یا خسارت تاخیر تادیه نمیگیرند. در فضای تجاری امروز، اگر کسی پولی از دیگران بستانکار باشد، یا درصد بسیار بالاتری از سود بانکی سود محاسبه میکند (مثلا سه درصد در ماه)، یا به اندازه سود بانکی سود میگیرد، و بعضی ها هم که منصف تر هستند به اندازه تورم سود روی پولشان می کشند. اما این دو برادر هیچکدام از این کارها را نمیکنند و حتی با اینکه قانون اجازه دریافت سود به اندازه تورم را داده، آنها حتی این مقدار را هم نمیگیرند. حتی اگر پنج سال هم از کسی پول شعائر در دایره شرع...

آیت الله سید محمد جواد شبیری (پسر آیت الله العظمی سید موسی شبیری زنجانی) چندی پیش مقاله ای تحقیقی منتشر کرد تا سالروز وفات پیامبر اکرم (ص)  را موررد بررسی قرار دهد. وی به بررسی اقوال مختلف پرداخته و این اقوال را در دو دسته تقسیم بندی نموده: اقوال معروف و اقوال غیرمعروف. اقوال معروف عبارتند از: بیست و هشتم صفر، اول ربیع الاول، دوم ربیع الاول و دوازدهم ربیع الاول اقوال غیر معروف که علیرغم نقل در تاریخ، سند قابل اعتنایی ندارند نیز عبارتند از: 8، 9، 10، 15، 18 و 22 ربیع الاول ایشان پس از مداقه و بررسی های مفصل، به این نتیجه میرسند که تاریخ صحیح رحلت پیامبر اکرم (ص) دوم ربیع الاول است ( و نه بیست و هشتم صفر).       نگاهی به گزارش کوتاه بالا نشان میدهد که حتی درباره تاریخ رحلت پیامبر اکرم(ص) که بزرگترین شخصیت تاریخ هستند و قاعدتا زمان رحلت ایشان برای مسلمین بسیار مهم بوده است، اینقدر در تاریخ اختلاف وجود دارد. حال در رابطه زمان دقیق ولادت حضرت زینب (س) و وفات حضرت معصومه(س) و درگذشت حضرت عبدالظیم حسنی و غیره و غیره تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل!     شعائر در دایره شرع...

ازدواج و رسیدن به خدا سلام پسر عزیزم شاید تا روزی که این نامه را می خوانی بارها شنیده باشی که هدف از ازدواج تکامل و رسیدن به خداست. در جامعه مذهبی ما هرجا از غایت و هدف بسیاری از امور اجتماعی سوال کنی احتمالا همین جواب را خواهی شنید. و البته معمولا متوجه نمیشوی معنی این تکامل و رسیدن به خدا چیست، و اصلا چه ربطی بین ازدواج و رسیدن به خدا وجود دارد. اما پسرم به نظر من آنهایی که این جواب را می دهند راست می گویند، هرچند ممکن است خودشان معنی دقیق حرفشان را نفهمند. اگر مثل چیزی شدن را پیدا کردن صفت های آن پدیده بدانیم، در یک رابطه و ازدواج درست انسان ها صفت های خدایی پیدا می کنند. وقتی که ازدواج می کنی و با کاستی های همسرت  روبرو می شوی و علی رغم این کاستی ها او را دوست می داری تو شبیه خداوند بودن را تمرین می کنی و رحمان و رحیم می شوی.  وقتی در یک رابطه سالم کمک می کنی تا همسرت به آنچه دوست می دارد برسد و رشد انسانی خود را ادامه دهد، وقتی  بدون چشم داشت محبت می کنی و سعی می کنی نقاط ضعف او را پوشش دهی، وقتی سعی میکنی در تمامی لحاظات زندگی از شخص دیگری حمایت کنی و آرامش او باشی، صفات خدا را شعائر در دایره شرع...

                                                                    در دوران رضاشاه، برخی واژه ها مانند دادستان و بزهکار و... جایگزین واژه های عربی شدند. کاش آن شیوه ادامه پیدا میکردو امروز در یک برگ از کتاب، با اینهمه واژه عربی روبرو نبودیم         شعائر در دایره شرع...

سوم راهنمایی که بودم، معلم زبانمان معلم خوبی نبود. گرامرها پیچیده بود ولی ایشان درست درس نمیداد. تقریبا هیچکس درس را یاد نگرفته بود. من که بچه خوب و درس خوان مدرسه بودم  یک بار بعد از کلاس رفتم که از معلممان گلایه کنم. گفتم: آقا ببخشید ما زبان را خوب یاد نمیگیریم. معلم لبخندی زد و گفت: همه شما زبان را خوب بلدید. مثلا بگو book یعنی چی؟ گفتم کتاب. گفت bag یعنی چی؟ گفتم کیف. گفت پس دیدی بلدی؟ من هم متعجب با معلممان خداحافظی کردم که با پرسیدن چند لغت ساده، منکر مشکل عمیق بچه ها در یادگیری گرامر شد.   اینکه ما ببینیم مردم ما در سال 92 و بعد از بمباران شدید تمام رسانه ها و تریبونهای رسمی علیه "سران فتنه" و "فتنه اکبر" دقیقا به همان کسی رای میدهند که "سران فتنه" و "اکبر" حمایت کردند؛ اینکه ما ببینیم در انتخابات مجلس یک نفری که "ممنوع التصویر" و "ممنوع المصاحبه" و "ممنوع التشییع" هست، با یک فایل ویدئویی چند دقیقه ای، میتواند تمام میلیاردها بودجه جریانهای خاص را بی اثر کند و همه افراد گمنام لیست امید را راهی مجلس کند؛ و بعد اساسا منکر اختلاف شویم و دست دوستی دراز شده را پس بزنیم، جای تامل جدی ا شعائر در دایره شرع...